Delirianen zijn compititiebeesten. Dat is niet enkel te zien in de sport ( kneukeltje voor de sporters die nog maar eens de beker hebben binnengehaald), maar ook in het uitgaan. En welke club kunnen we nu beter mee compitie voeren dan met onze mede clubcaféclub Moeder Lies. 

De vatenslag: ondertussen al de derde maal dat deze titanische strijd werd georganiseerd. Het concept simpel, de uitvoering wat lastiger. 2 vaten, 2 clubs, 24 deelnemers. In ploegen van 12 strijden Deliria en Moeder Lies om de titel van beste zuipers. De club/kring die als eerste een vat kan consumeren wint. Er mag echter niet gebarft worden. Als de inhoud van je maag zich via de mond naar buiten begeeft, dan word je gedisqualificeerd en strijdt je team met een man minder. 

Na twee nagelbijtende edities was de stand 1-1. Waardoor het compititiegevoel bij beide ploegen extra groot was. 

Al gauw nam Moeder Lies een voorsprong, terwijl Deliria zich gestaag op gang trok. Beker na beker werd opgeslokt. Toeschouwers juichten de deelnemers toe en schreeuwden hen allerlei nieuwe tactieken door van aan de zijkant. Maar Moeder Lies bleef  de voorsprong behouden. 
Toen de eindmeet in zicht was kregen alle Delirianen een adrenalinestoot van jewelste. Allen schakelden ze over naar de Ad Fundum techniek. Het verschil werd kleiner, de vermoeidheid groter. Na een lange rit, persten ze nog hun laatste krachten uit hun lichaam om toch nog de overwinning binnen te slepen. Het zag er goed uit. Moeder Lies had te veel krachten verspild in het begin van de etappe. Het verschil was miniem en we konden de overwinning haast voelen. Nog 5 pinten en de eer bleef ons toegekend. 
Nog 4 pinten! KOMAAN DELIRIA! Zuipen Godverdomme. 
Nog 3 pinten! Op de zijlijn bijtten de toeschouwers op hun vingers omdat ze geen nagels meer overhadden.

Gejuich barst uit! Hoop werd verbrijzeld. In de verte zien we Moeder Lies springen, lachen en dansen. We hadden verloren. 3 pinten achterstand. Wat een domper. 

En toen barste er een braakfestijn uit. Iedereen had zich sterk gehouden, niemand was gedisqualificeerd, maar nu werd braken eindelijk toegestaan. En iedereen zal het geweten hebben!

Kneukeltje voor Moeder Lies! Volgende keer beter Deliria!

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!

Tradities werden voortgezet. Geschiedenis werd wederom herhaald. Deliria schreef nogmaals enkele pagina's vol in de ietwat minder koosjere delen van zijn dagboek. Bier heeft gevloeid. Cafés werden overrompeld. Gemoederen werden bedaard en magen werden gevuld op deze legendarische avond. In de volksmond kroegentocht van Deliria genoemd. 

Een simpel concept. Eén club, 50 deelnemers, 12 cafés, 1 frietkraam. Deze vier elementen zorgen voor een avond vol ambiance, positiviteit en leute. 

We startten in Delirium Tremens met een overheerlijke cocktail. Daar begon de tocht. Het eerste café van velen. We bezochten uiteindelijk heel wat alombekende cafés, maar ook sommige minder beroemde kroegjes ontsnapten niet aan onze dorstige drinkers. Verschillende tactieken werden toegepast om deze hemelse tocht tot een goed einde te brengen. Sommigen onder ons pasten de Ad Fundum techniek toe. Simpel maar is hij ook efficiënt? Een Ad Fundum drinken om daarna even te rusten leek niet de favoriete techniek van menig man. Het merendeel van ons liep liever een marathon in plaats van een aantal korte maar krachtige sprints. 
Welke tactiek de beste is moet je telkens zelf beslissen. Je maag zal je wel op tijd en stond laten weten of je de juiste hebt toegepast. 

Faalde je deze keer, probeer dan volgend jaar in te zetten met het gebruik van een andere en misschien wel betere tactiek. Hopelijk heb je toch genoten van deze editie, en veel succes volgend jaar!

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!

 

Vrijdagavond. 20u. Bierologie. Langzaam maar zeker stromen er oude bekende gezichten, maar ook relatief nieuwe gezichten die dringend eens het groen van achter hun oren moeten laten weghalen.
Het was een editie met een overvloed aan prosenioren. De één al wat wijzer dan de ander. Eén ding was zeker. Bij het schanderen van de legendarische woorden Prosit Senior konden we ons verwachten aan een ellenlange, maar o zo prachtige beantwoording.

Onderlinge vrienschappen sluiten met praesidia van in ons geboortejaar.  Wederom genieten van gerstenat, dat is waar het allemaal om draait. Als we tijd over hadden zongen we eens een liedje. Maar op die zeldzame momenten zat iedereen stomverbaasd te kijken met een mond vol bitterballen.

Oud toonde nieuw nog eens hoe het allemaal gebeurde in der tijd. Liedjes zingen, ad fundums drinken. Om dan vol trots in slaap te vallen op de toog van Lore. Misschien waren ze al wat te lang aan het roesten. Misschien moesten ze nog gewend worden aan de nieuwe soorten bier.Maar één ding was zeker. De nieuwe garde kan heel wat meer bier verwerken dan de oude.

Na enkele maanden aftellen konden we eindelijk nog eens genieten van de heerlijke - doorheen zowel West als Oost-Vlaanderen bekende - cocktails.

Net zoals in het vorig semester kon iedereen weer genieten van een overmaat aan cocktails voor een maatschappelijk verantwoorde prijs. Velen keken vol verwachting uit naar onze lustrumcocktail. Nadat ze er het vorig semester eenmaal hun lippen van hadden laten proeven, was de drang naar meer niet meer te onderdrukken.

De Twitch liep weer zonder problemen vol. De lustrumcocktail werd weer in een mum van tijd volledig uitverkocht. Schachten konden wederom de straten dweilen met hun overvloed aan kots en tranen van miserie. Kortom, het was weer een geslaagde editie! Op naar de volgende ronde!

25 jaar Deliria. Een prestatie waar ieder levend wezen dat rood en blauw blood door z'n aderen stromen heeft trots op is. Dat moest dan ook uitbundig gevierd worden.
Ja we maken een extra hyperdeluxe lustrumcocktail voor op onze beruchte cocktailavonden. Ja, er wordt een formitastisch galabal geörganiseerd voor jong en oud bloed. Maar is dit wel genoeg om dit super speciale zilveren huwelijk tussen honderden studenten en die rood-blauwe vriendenkring te vieren?

Neen!

Een volledige week. 25 jaar leven onder het motto work hard, maar vooral play hard verdient niet minder dan dat.

Maandag: E vat, e vat, e vat! Op welke manier kunnen we een lustrumweek beter inzetten dan met een vat vol goudkleurig campusbier. De Quaestor greep met zijn gulle handen naar de Deliriakas en gebruikte die om gratis pinten te schenken aan alle Die Hard fans.
Ik hoor jullie al denken. één vat maar? Met een zo'n groep Delirianen blijft er na enkele minuten niets meer van dit vat over. Daarom deed onze meter Lore er nog een schepje bovenop en toonde zij ook nog eens haar goede hart. Het tweede vat was een feit!

Dinsdag: Shotjes-message-party! Een abstracte naam voor een combinatie van twee oeroude concepten. Shotjesparty en messageparty. Het perfecte moment om je crush een liefdesbriefje te sturen als haar geheime aanbidder. Het perfecte moment om je vriendjes en vriendinnetjes te bedanken voor hun steun en vriendschap. Of gewoon het perfecte moment om mensen te spammen met tekeningen van je penis. Alles kan en alles mag!

Woensdag: Pyjama-birthday-party! Wederom een abstracte naam voor wat een zeer eenvoudig concept is. Een sleepover pyjama party om iemand verjaardag te vieren. Net zoals in den tijd. Alleen deze keer verhuizen we het concept van de speel-/slaapkamer naar den Deli.

donderdag: Bierbowling! Eindelijk nog eens een simpele naam voor een simpel concept. Bier en bowling. De perfecte combinatie. Is er een beter manier om een kwart eeuw aan vriendschappen en plezier te vieren?

Zaterdag: Vriendjes- en familiecantus! Back to the roots. Een cantus in torhout. En dat op een zaterdag. De gelegenheid voor anciens om hun kopje nog eens te laten zien en te genieten van dat goudbruine bier samen met de nieuwe garde. Een moment om te evalueren, maar vooral om te consumeren!

De zuipers waren de eerste week van het nieuwe semester weer ferm content met Deliria haar bestaan. Dankzij de themacantus zagen ze weer een uitweg in hun troosteloos bestaan. 

Een thema kiezen voor een cantus is niet altijd de gemakkelijkste opdracht. Ook deze keer werd er weer uren gebrainstormed. De oude archieven werden bovengehaald in de hoop inspiratie op te doen. Na uren, dagen, weken van krakende hersenen en -door een teveel aan ijsberen- vermoeiende benen begon langzaam maar zeker een licht te branden bij één van de praesidiumdeernen. 
Waarom nemen we niet gewoon een letter als thema? Vol enthousiasme sprong het volledige praesidium op de thema D hypetrain. 

Het wonder was geschied. Een thema was gekozen. Niet veel later werd een evenement aangemaakt. 

Zo vulde zich op woensdag 11 februari de grote zaal van de Canard Bizar met dokters, drugsdealers, dieren, dominees, dommeriken, duivels,... . Iedereen zag er anders uit deze cantus, doch diep vanbinnen voelde iedereen zich verbonden via de belangrijkste D van allemaal: DELIRIA.

Dat de Delirianen weten wat cantussen is, is geen geheim. Daarom werden de Delirianen weer vergezeld door heel wat bezoekende clubs die ook eens van deze sfeer wilden proeven. 

Sommigen onder hen konden het hoge tempo echter niet meester - waaronder schacht nummer 12 - en vielen spontaan in slaap van uitputting. Terwijl zij later wakker zouden worden in de goot, feestten de rasechte cantusgangers nog verder tot in de vroege uurtjes. Om uiteindelijk bij het zien van de nieuwsgierige zonnestralen hun warme comfortable bed op te zoeken.

Ut vivat, crescat et floreat Deliria

 

CEO's and Office Hoes!

Een beter thema voor het lodderig oog bestaat er niet! Terwijl alle mannen één voor één plaatsnamen in de corona met hun beste pak aan, nestelden de dames zich met hun korte rokjes en spannende blousjes daar netjes tussen. 

Het moet niet gezegd worden dat dit thema menig andere clubs aansprak, waardoor de linker corona volledig door bezoekende clubs gevuld kon worden. 

Na het zingen van onze favoriet cantusliedjes en de vele Ad Pistums ( Der was lik niemand die van da schild kost bluven ) was het tijd voor het moment waar iedereen op zat te wachten: de verrassing.
Omstreeks 23u30 kreeg Deliria een bezoekje van - je leest het niet verkeerd - De Studentenfanfare!
Als vanzelf sprong iedreen op de tafels en werd er gedanst, gezopen en gevallen. 
Dat enkele tafels de verrassing wat minder bevallen is moeten we er bij nemen. 

Het feestgedruis was doorheen de hele Overpoort te horen! 

Een geslaagde cantus, een geslaagde verrassing! Dit smaakt naar meer! 

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!

Naar jaarlijkse traditie herdenken alle SK clubs de bezetting van het Gravensteen.
Menigen student kent het verhaal reeds. Voor hen die niet zo goed op de hoogte zijn volgt een korte beschrijving.

Het begon allemaal in 1949 als een opstand tegen de stijgende bierprijzen. Onder de studenten ging een briefje rond waar volgende boodschap op stond:

Commilitones, neemt allen deel aan de reusachtige studentengrap die op touw wordt gezet. Scenario: bezetting van het Gravensteen. Weest gij ook op post: komt het Gravensteen binnen tussen 14.30 en 15.10 u. Alles is geregeld voor uw aankomst. Komt niet in groepen. Bergt uw flatten in uw zak en blijft kalm en gedisciplineerd. Waarschijnlijk bierclub in het Gravensteen. Brengt munitie van alle slag, doch onopgemerkt, desnoods ook uw boterhammen mee. Einde tussen 18 en 19 uur??? Wachtwoord: Uilenspiegel! Belangrijk bericht: Zweigen. Feind hört mit!

65 jaar later wordt deze heroïsche daad nog altijd herdacht. 

Alles begint in het gravenkasteel. Hier worden, na het verorberen van een feestmaal, enkele speaches gegeven. 
Na dit formele moment, beginnen de verschillende kringen/clubs aan een tocht door Gent. De geëngageerde studenten hebben hiervoor per club/kring een wagen/atribuut/teken voorzien, die ze doorheen de hele tocht op hun koene schouders met zich meedragen. 
De mannen van onze club hebben hun creatieve talenten gebruikt om een suzy-replica te maken.

Met groot succes! WE HEBBEN NAMELIJK DE PRIJS VOOR MOOISTE "WAGEN" GEWONNEN!
KNEUKELTJE VOOR ONSZELF!

Na het feestmaal, de speaches en de tocht, was het tijd voor de beruchte afterparty op het Sint-Pietersplein. 
Op het plein staat een reusachtige tent waar we met alle gewilligen genieten van Rodenbach à volonté!
Dit feest stopt echter al rond 00u30.
Gelukkig ligt het Sint-Pietersplein maar op een 100m van de Toverpoort waar iedereen nog wat dieper in het glas kon kijken!

Het was weer een topeditie! Ik denk dat ik uit naam van alle Delirianen mag spreken als ik zeg dat we alweer uitkijken naar de editie van volgend jaar!

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!

 

Terwijl andere clubs al weken op voorhand flyers moeten laten drukken, affiches rondhangen en de Toverpoort doorstrompelen om wanhopig reclame te maken voor hun cocktailavond, maakt deliria enkel een facebook evenementje aan waar zich zonder problemen 300 personen op aanwezig zetten.

Voor de trage zieltjes onder ons, het evenement waar ik over spreek is onze cocktailavond!

Het is dit jaar ons lustrumjaar - 25 jaar Deliria feeeest! - dus dit zorgde voor extra druk. Stel je voor dat na al deze jaren van cocktailzuipen, feesten en wakker worden in de goot, net dit jaar een flop zou worden. 
Dus besloten we om die extra effort te doen om deze editie nog wat specialer te maken. We creëerden namelijk onze eigen Rood-Blauwe Deliriacocktail. 
Het bleek een groot succes. Al na enkele uurtjes was deze uitverkocht. 
Zoals gewoonlijk gingen de andere smaken ook vlot over den toog.

Helaas moesten we dit jaar - door de nieuwe regeling van den Twitch - al om 3u de verkoop aflsuiten. 
Gelukkig was Lore hierop voorzien en kon iedereen ( na het opkuisen en versleuren van 400 kilogram zware blokken ) genieten van een miauwkes afterparty in 'Den Deli'!

Kortom 't was weer een geslaagden avond! Op naar de volgende!

Allerliefste commilitones en - voorlopig nog - feuten

De afgelopen week was er weer eentje om naar huis over te schrijven!

Het begon allemaal de maandag in het clubcafé!

Het kwam allemaal wat traagjes op gang. Dit doordat er heel wat knapen in de ban waren van een eeuwenoude sport, waarbij het de bedoeling is de bal van de ene kant van het veld naar de andere kant te schoppen in de hoop dat hij ooit eens in één van de neergeplaatste netten beland.
Het bekijken van het voetbal - zo wordt deze sport in de volkmond genoemd - werd natuurlijk gepaard met een pintje. 
Nadat het vat roodbruine bier van Moeder Lies geconsumeerd was, was het  onze beurt.
Eindelijk konden we genieten van het eerste welverdiende sportvat! 
Nog eens een kneukeltje voor de sporters van vorig jaar!
Tussenin waren er ook enkele dronken individuen die het revu passeerden. Zij dachten immers dat het een goed idee was om deel te nemen aan die O ZO bekende bierrally!

Nadat we de dinsdagmiddag wakker werden met een kater, verlangden we al naar het volgende feestje! 
De Beachparty van Moeder Lies!
Net in deze frissere herfstmaanden is het ideaal om nog een laatste keer de zwembroek en de hawaïhemdjes uit je kast te halen. Menig persoon genoot van het gevoel van zand tussen hun tenen.
Ook hier hadden velen op het einde van de avond nogmaals te diep in het glas gekeken. Dit had waarschijnlijk veel te maken met de speciale actie: 3 halen, 2 betalen!

Het resultaat van onze voetballers stak er deze week echter met kop een schouders bovenuit als hoogtepunt van de week.
Donderdag heeft het voetbalteam met 8-0 gewonnen van een zwak Rodenbach die maar met 7 man aanwezig was.
Deliria had constant balbezit en Rodenbach heeft amper een kans kunnen creëren. De overwinning was dan ook meer dan verdiend.
Hierdoor zijn we geplaatst voor de kwartfinales !
Een welverdiende proficiat voor de voetballers !

Volgende week zoals gewoonlijk de maandagelijkse clubavond.
Woensdag is het eindelijk tijd om die vieze feutjes te dopen. Bij het Christendom gebruiken ze heilig water, bij Deliria iets in die aard. 
Komt allemaal kijken, of meedoen!
Want daarna is er natuurlijk de doopcantus!
Dit maal voor slechts 10 euro ( als je reeds je lidgeld hebt betaald ).

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!