"Wat is dat toch daar met dat rood/blauw geweld?" zal menig fervent bezoeker van de overpoort zich afgevraagd hebben de voorbije weken, want Deliria heeft in de laatste weken nog eens een goeie eindspurt ingezet richting de blok!
Eerst en vooral was er de nostalgiecantus die in kleine, maar toch gezellige en sfeervolle kring, werd gehouden. Daar werden nog eens de grote 'hits'' van vroeger bovengehaald (zoals k3, pokemon, samson en gert...) en zag je toch hier en daar wel iemand een traantje wegpinken bij het mijmeren over de verloren jeugd.
De avond van de cantus werd ook nog de volleybaltitel binnengehaald!!! kneukeltje voor onze volleyballers!
De week erop beloofde weer een fantastische week te worden, want het was weer zover: de cocktailavond!
Deze avond waar de cocktails rijkelijk vloeien, menig koppeltje gevormd wordt en er altijd leute en ambiance is, blijft toch wel bij iedereen in het geheugen gegrift staan voor altijd (of juist niet voor sommigen ;) ). Ook dit jaar was het weer een groot feest (en heeft de vestiaire de toestroom van jassen eens kunnen trotseren) waarvoor dank aan onze feestpraeses die de feestpraeses niet zou zijn als het geen feest was. kneukeltje voor de feest!
De week erachter bleek één van de sportiefste weken van het jaar te zijn, want op woensdag waren er, jawel, twee 'sportevenementen' waaruit de delirianen konden kiezen.
Het eerste evenement was weggelegd voor de fervente wielerliefhebbers onder ons. Met een 10-tal enthousiastellingen waagden ze zich aan de tour de déli, een wielerronde, waartegenover de tour de france verbleekt, die alleen weggelegd is voor de topsporters onder ons.
De anderenk konden, samen met 2000 andere studenten, gaan kijken hoe de zogenaamde 'topvoetballers' van kaa gent ohl met 3-0 in de pan hakten. Gelukkig werden er toch nog liedjes uit de codex gezongen onder begeleiding van de studentenfanfare ;)
De week erop was het tijd voor de halve finales van het voetbal waarbij ik nu even een mooi stukje proza citeer:
"10 december 2013 zou wel eens kunnen de boeken ingaan als de dag dat we de sportcompetitie naar onze hand hebben gezet! Rood-blauw won vanavond, oververdiend en met verve, zijn halve finale van Aphonia/Egmont met 3-0.
Maar om de euforie te kaderen, moeten we iets vroeger terug op de avond. We zien een hele rij lelijke geel-rode kleren voor ons staan en moeten zuchtend toegeven: "shit, de Geeraerd is ier". Tot groot jolijt van de talrijk opgekomen Dionysus-supporters en de 10-man en wat hoesters van Deliria, krult een onbekendeling van Dionysus de winnende 3-2 in doel: Geeraard mag zijn koffers pakken.
Tranen staan op het gezicht van de spelers, er is wat kabaal en er wordt hier en daar een Carcela'tje gedaan. Het mag echter niet baten: de Geeraard wordt in een koude douche gestopt en wordt vriendelijk verzocht zich aan elkaar op te warmen.
Uit de competitie, ja. Maar dat wil niet zeggen dat ze geen invloed meer hebben! Op miraculeuze wijze wordt de scheidsrechter van dienst voor onze topmatch 'ziek', een aantal minuten voor de aftrap. 3 members van onze uitgeschakelde concurrenten, twee met sixpack en lijnrechtersvlag in de hand, nemen het graag over. Een aantal supporters roepen wat relevante dingen: "Waar is ons bier?!", "Me tenen en koud!", "Me gezicht en borsten hangen lik vol van die pinkelingsjes"
De Anderlecht-move was echter vechten tegen de bierkaai. De 14 man van Deliria zijn allen in topvorm en na 15 minuten brengt Stijn Aeck ons op voorsprong met een geplaatste kopbal, op subliem aangeven van webmaster Niek. De toon was gezet.
Aphonia kreeg geen voet aan grond en moest wachten tot wat miscommunicatie tussen Laurens en Cockn om de neus aan doel te steken. Geharrewar en wat (afgedwongen) geluk, bracht de bal naast het doel.
Het was een waarschuwing, en hoewel het overwicht bij Rood-Blauw bleef, was het wachten tot een kwartier voor tijd om wat dieper te zuchten. Sam uit 4e klasse rolde middenveld en verdediging tussen zijn sandwich en plaatste de bal, Gudjohnson-gewijs, in de linkerbovenhoek.
Aphonia smeekte om afluiten om verder kletsen te voorkomen, maar de (verder wel faire) scheids moest jammerlijk toegeven: nog 10 minuten afzien. Een resem kansen deden nog de revue, maar voetballend-gewijs sloop de nonchalance in de ploeg. De hoofden zaten duidelijk al bij vuurwerk, smoetebollen, halfnaakte cheerleaders, stripteases, samen douchen, pinkelingsjes & commentaar voor de journalisten achteraf. Het was uiteindelijk Niels, die volgens aanvoerder Vanhevel "zijn beste match voor Deliria speelde" die met een walgelijk getrapte penalty de 3-0 eindstand op het bord zette.
De salonsupporters van Deliria die het niet aandurfden de koude te trotseren, zijn op deze manier ook up to date. Aan al die mensen (en ook aan de aanwezigen): noteer 19 februari maar in de agenda. Want dan speelt Deliria nog eens: de finale!"
En last but not least werd dit semester afgesloten met de XXIe massacantus. Samen met alle andere studentenclubs van het sk, fk, hk en nog enkele werden er wederom liters rodenbach (8000 liter) verzet en uit volle borst liederen meegezongen. Dit 'must have' evenement dat niet op je studentenpalmares mag ontbreken was terug één groot feest!
Dit bericht sluiten we dan nog af met een veelzeggende levenswijsheid die velen onder u blijken vergeten te zijn:
"Zeg niet zomaar bach tegen een rodenbach" ;)
Ut vivat, crescat et floreat Deliria
